We veronderstellen dat automobilisten altijd de kortste route kiezen en dat de reistijd op een route toeneemt naarmate het drukker wordt. Er ontstaan een evenwicht, het eerste principe van Wardrop, waarin tussen elke herkomst en bestemming geldt dat de reistijd over gebruikte routes even groot is en over niet-gebruikte routes groter. Deze situatie is gelijk aan het Nash-evenwicht waarbij geen enkele autombilist zijn reistijd kan bekorten door van route te wisselen.
In dit gebruikersevenwicht is echter de totale reistijd meestal niet minimaal doordat autombilisten geen rekening houden met de gevolgen die hun keuzes hebben voor anderen. Zouden ze dit wel doen dan wordt de totale reistijd in het systeem juist wel geminimaliseerd.
De mogelijke gevolgen van dit gedrag zijn gedemonstreerd door Dietrich Braess, die de beroemde paradox formuleerde waaruit blijkt dat door in een verkeersnetwerk een weg toe te voegen elke reiziger er qua reistijd op achteruit kan gaan.
Bronnen:
Prof. dr. ir. Eric van Berkum, Verkeer, Vervoer & Ruimte, Universiteit Twente.
