Het gebruik van biometrie voor identificatiedoeleieden is niet nieuw. Kijken we bijvoorbeeld naar het gebruik van vingerafdrukken (dactyloscopie) bij opsporingen, dan zien we dat het nemen van vingerafdrukken rond 1900 een officieel identificatiemiddel is geworden. Vingerafdrukken plaatsen is echter een veel ouder gebruik. In 1800 v. Chr., in het Babylonie van koning Hammoerabi, werd dit al gedaan. Het was een gangbare praktijk dat de auteur zijn vingerafruk plaatste onder een geschrift dat in een kleitablet was aangebracht. 1500 jaar later deed men in China hetzelfde onder officiele documenten.
Zie ook: Groeit je vingerafdruk hetzelfde terug als je de huid eraf schaaft?
Bronnen:
Fons Knopjes, IDManagement Centre, Den Haag.
